Ιστορία της βιβλιοδεσίας
Στην Κίνα, τα πρώτα βιβλία
αποτελούνταν από κατακόρυφες φλούδες ξύλου που συνδέονταν και στηρίζονταν από άλλες οριζόντιες.
Μετά χρησιμοποιήθηκαν και άλλα φυτικά υλικά
(φύλλα από φοίνικες, μπαμπού και λοιπά). Αργότερα εμφανίζεται η περγαμηνή. Με την εμφάνιση των υπόλοιπων υλικών η βιβλιοδεσία γίνονταν με τη μορφή κυλίνδρου.
Η βιβλιοδεσία εμφανίζεται όταν η γραφή εγκαταλείπει τη μορφή του παπύρου
και αρχίζουν να εμφανίζονται σώματα χειρογράφων με τη σημερινή μορφή (σελίδες ενωμένες σε μία πλευρά).
Η εμφάνιση του σημερινού τύπου βιβλίου
τοποθετείται κάπου ανάμεσα στον β’ και ε’ αιώνα μ.Χ., το πιο παλιό, όμως, δείγμα που υπάρχει χρονολογείται γύρω στον δ’ μ.Χ. αιώνα.
Η βιβλιοδεσία εκείνης της περιόδου
ήταν κυρίως το “ντύσιμο” του βιβλίου με λεπτό σανίδι το οποίο, με τη σειρά του, καλύπτονταν από υλικά όπως δέρμα, μετάξι, βελούδο και διάφορα διακοσμητικά από πολύτιμα πετράδια και πολύτιμα μέταλλα.
Γύρω στο ιε’ αιώνα, μετά την εμφάνιση της Τυπογραφίας στην Ευρώπη, το βιβλίο αρχίζει να παίρνει το σημερινό του σχήμα (ορθογώνιο σχήμα σε αναλογίες της χρυσής τομής).
Ενα φύλλο χαρτί, εφόσον διπλωθεί
μπορεί να μας δώσει ένα έντυπο δίπτυχο, τρίπτυχο, πολύπτυχο κ.λ.π.
Όταν όμως έχουμε ένα πολυσέλιδο έντυπο
το οποίο αποτελείται από πολλά φύλλα χαρτί, αυτά θα πρέπει να «δεθούν» μεταξύ τους τρόπο τινά, ούτως ώστε να δημιουργήσουν ένα ενιαίο έντυπο.
Η διαδικασία κατά την οποία, οι τυπωμένες σελίδες ή τυπογραφικά φύλλα, διπλώνονται
συνθέτονται και δένονται με την χρήση ενός εξωφύλλου ή όχι μεταξύ τους, για να δημιουργήσουν ένα ενιαίο έντυπο π.χ. Βιβλίο, Τετράδιο, Μπλοκ κ.λ.π. είναι η Βιβλιοδεσία.
Άρα με τον όρο Βιβλιοδεσία
αναφερόμαστε στην παραγωγική διεργασία, κατά την οποία, λαμβάνουν μέρος αρκετές εργασίες (όπως δίπλωμα, σύνθεση, ράψιμο, κόλλημα, ξάκρισμα, κουβερτούρισμα, λαμινάρισμα κ.λ.π.) για να δημιουργήσουν ένα ενιαίο έντυπο.